“ดีจนพี่ไม่อยากให้นายห่างตัว”
มือใหญ่ข้างหนึ่งค้ำอยู่ใกล้กับหัวของฮยอกแจ ในขณะที่อีกข้างก็ลูบไล้แผ่นอกบางไม่หยุด
สร้างความรู้สึกประหลาดให้ฮยอกแจ
ที่คิดว่ากำลังถูกลงโทษเพราะทำผิด อย่างที่คนตัวโตทำประจำ
“อ๊ะ!! พี่ฮัน คยอง
อื้อ”
สะโพกสวยบิดส่ายไปมา ยามปลายนิ้วลากลงไปไล้วนที่รอบสะดือ
ดวงตาคู่สวยจ้องมองอีกคนอย่างวิงวอน ไม่ได้ขอให้ลดโทษให้แต่ขอให้ฮันคยองหายโกรธตัวเอง
ชายหนุ่มอายุ
20 ต้นๆ แต่ความไร้เดียงสานั้นพอๆกับเด็กอนุบาลไม่มีผิด
.............................จุ๊บ
ปากหยักกลืนกินปากสีชมพูอีกรอบ ฮันคยองใช้ทั้งปลายลิ้นไล่เล็ม ริมฝีปากดูดเม้ม
ส่งมอบจุมพิตหวามๆที่เนิ่นนานก่อนจะผละออกมาช้าๆ
“พี่รักนายฮยอกแจ”
/ รัก!!! /
ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น
คำว่ารักของฮันคยองนอกจากจะทำให้มึนงงราวต้องมนต์แล้ว
มันยังทำให้ฮยอกแจสุขใจจนอธิบายไม่ถูก อยากจะถามเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้หูฝาด
และสิ่งที่ดวงตาคู่นั้นเห็นต่อมาก็คือใบหน้าฮันคยองที่ก้มเข้าหาอีกครั้ง
.......................จุ๊บ
จุ๊บ
ริมฝีปากหยักเม้มดึง
เบาบ้างหนักบ้างที่ริมฝีปากสีชมพูที่สั่นระริกอยู่ตลอดเวลา
ก่อนจะเบียดริมฝีปากเข้าหากันแนบแน่นขึ้น
ลิ้นร้อนค่อยๆถูกใช้ดุนดันเข้าไปภายในปากสีหวาน
ตวัดไปมากับลิ้นเล็ก ทั้งดูด ทั้งเกี่ยว
จนลมหายใจฮยอกแจเริ่มดังขึ้นๆ
ความหวานที่ฮันคยองได้รับก็ยิ่งต้องการมากขึ้น
..............ฟอด จุ๊บ
คนตัวโตผละจูบออกก่อนหอมที่แก้มนิ่มแรงๆ แล้วจูบลงที่เนินอก
ก่อนจะครอบครองที่เม็ดลูกกวาดสีส้มของฮยอกแจ
“อ๊า!! อื้ม”
การกระทำที่ทำให้คนตัวเล็กส่งเสียงครางลั่น มือเรียวข้างหนึ่งจับเข้าที่ต้นแขน
ส่วนอีกข้างก็จับอยู่ตรงไหล่ของฮันคยอง
ใช้มือช่วยออกแรงดันเพื่อให้อีกคนผ่อนแรงที่กระทำอยู่
เพราะความเสียววูบที่เกิดขึ้นมันทำให้ท้องน้อยเสียวแปลกๆ
“อ๊ะ พี่ฮัน
อื๊ม พะ พักก่อนฮะ
อื้อ”
แต่ก็ต้องร้องเสียงดังกว่าเดิม
เมื่อฮันคยองใช้มือข้างหนึ่งสะกิดที่เม็ดลูกกวาดข้างหนึ่ง
และอีกข้างปลายลิ้นร้อนก็ตวัดผ่านรัวๆ จนแผ่นอกของฮยอกแจเด้งขึ้นเองอัตโนมัติ
ร่างกายตอบรับสัมผัส
แต่ความสะท้านเกินรับไหวก็ทำให้ปากบางต้องร้องขอให้หยุดการลงโทษไว้ก่อน
“พะ พี่ฮัน
ฮยอกแจ ขอพักก่อน
อ๊า”
“นอนเฉยๆ นี่ไม่เรียกพักเหรอครับ
หื้ม”
ฮันคยองผละใบหน้าออกแล้วเอ่ยกับคนสวยที่หอบกระเส่า
ใบหน้าหวานที่แดงจัด ดวงตาฉ่ำปรอยด้วยแรงอารมณ์ จ้องมองฮันคยองอย่างไม่เข้าใจ
ให้คนมองยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนจะก้มลงจูบที่แผ่นอกบางเบาๆ เรียกเสียงกระเส่าน่าฟังอีกรอบ
“แต่พี่ฮัน อ๊ะ”
ฮยอกแจท้วงเสียงเบาอย่างกล้าๆกลัวๆ
แต่ตอนนี้คนตัวเล็กต้องการให้คนตัวโตหยุดการลงโทษไว้ก่อน
เพราะความปั่นป่วนที่เกิดขึ้นมันทำให้รู้สึกแปลกๆไปทั่วกาย
เหมือนจะปวดฉี่ แต่ก็ไม่ใช่
ความสับสนที่ฮยอกแจอยากจะถามยังไม่กล้าเลย
“เรียกพี่ทำไม ครับ”
...............................จุ๊บ
“อ๊ะ พี่ฮัน
อย่าพึ่ง อื้ม
ฮยอกแจ ปวดฉี่
อ๊า”
คำพูดที่คนตัวโตยกยิ้มอย่างพอใจ
ก่อนจะใช้ปลายลิ้นไล้วนรอบสะดือ
ในขณะที่มือข้างหนึ่งก็หยอกเย้ากับแผ่นอกบาง
ตอนนี้ฮยอกแจกำลังเปลือยกายอยู่ใต้ร่างเค้านะ
ทำไมเค้าจะไม่เห็นแก่นกายน้อยสีชมพูจัดที่มันกำลังตื่นตัวอยู่กันเล่า
“ก็ฉี่สิ”
คำว่าง่ายๆที่ดังขึ้น
ทำเอาฮยอกแจเม้นปากแน่นเพื่อสะกดกลั้นความรู้สึก
ใครจะกล้าฉี่ใส่ที่นอนกันเล่า
“พี่ฮัน อ๊ะ
อื้ม ”
ริมฝีปากหยักของฮันคยองพรมจูบไปทั่วแผ่นท้องขาวๆที่หดเกร็งและเด้งขึ้นลงเป็นระยะ
ในขณะที่มือหนาสัมผัสแผ่นอกบางครู่ใหญ่ ก่อนจะลากต่ำลงมาเรื่อยๆ
เฉียดแก่นกายน้อยที่กำลังเต้นระบำไปมา ให้ปลายเท้าเล็กถูไถกันอย่างไม่รู้ตัว
“พี่ฮัน อื้ม
อื้อ”
“พี่ฮัน ฮยอกแจ
อื้ม ฮยอกแจรู้สึกแปลกๆ อ๊ะ
พะ พอก่อนฮะ
ฮยอกแจ อื้ม
ปวดฉี่ จริงๆนะ อ๊า”
คำร้องขอกระท่อนกระแท่น
ที่ไร้ผลเพราะนอกจากฮันคยองจะไม่หยุดกระทำการใดๆแล้ว
คนตัวโตยังลงสัมผัสหนักหน่วงขึ้น และถี่ขึ้น
ทั้งมือทั้งปาก
ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะร่างกายไร้เดียงสาที่ตอบสนองแบบไร้การแสแสร้งนี่แหล่ะ
เคยนอนกับใครมาก็มาก
แต่ไม่เคยเลยที่จะมีใครเร้าอารมณ์ใคร่ของเค้าได้มากเท่าแฟนของเค้า
ร่างบางที่นอนเฉยๆ ส่งเสียงหวานๆ
แต่กลับปลุกอารมณ์ดิบและโหมไฟแห่งความต้องการของเค้าได้อย่างรวดเร็ว
........................เฮือก!!
ลิ้นหนาตวัดผ่านปลายแก่นกายน้อยที่ตอนนี้มีน้ำหวานสีขุ่นซึมออกมาให้ชิม
“อ๊า!!”
ทำเอาฮยอกแจร้องลั่น ปลายเท้าจิกลงบนพรมรุนแรง
“จะหวานไปถึงไหนกันฮยอกแจ”
มือหนากุมรอบแก่นกายน้อยแล้วออกแรงชักรูดเบาๆให้มันพ่นน้ำหวานออกมามากขึ้น
จากนั้นคนตัวโตก็ถอยลงไปนั่งลงบนพื้นปลายเตียง ในขณะที่ใช้มือข้างหนึ่งดึงร่างบางให้ลุกนั่ง
“พี่ฮัน???”
“ดูสิว่าเราน่ารักขนาดไหน”
“พี่ฮัน ฮยอกแจจะฉี่”
ความเสียววูบในกาย กับความปั่นป่วนที่ท้องน้อยมันมากขึ้นหลายเท่าตัว
เมื่อมองเห็นมือหนากำลังทำบางอย่างกับแก่นกายของตัวเอง
แก่นกายที่แข็งตัวและมีน้ำเหนียวๆไหลออกมาเต็มไปหมด
ความรู้สึกที่ฮยอกแจเชื่อว่าตัวเองกำลังจะฉี่ราด และต้องใช้สองมือห้ามปรามมือหนาไว้
“ก็ฉี่สิ ฉี่ออกมาเลย”
แต่ฮันคยองก็ยังคงขยับมือต่อ
ทั้งยังเอ่ยเสียงพร่าพร้อมส่งสายตาร้อนแรง จนฮยอกแจต้องเบือนหน้าไปด้านข้าง
“มองพี่สิครับ
พี่อยากให้ฮยอกแจมองพี่
นะครับ”
เสียงเว้าวอนที่ทำให้ใบหน้าสวยที่ร้อนจัด ค่อยๆหันมาหา
รู้สึกร้อนไปทั่วกายเหมือนอยู่ใกล้กองเพลิง แต่หากเป็นคำขอของฮันคยอง ฮยอกแจก็ไม่คิดจะขัด
“พี่ฮัน อื้อ
มัน อ๊า!!”
ฮันคยองใช้ปากหยักขยับเข้าใกล้แก่นกายเล็กแล้วใช้ปลายลิ้นตวัดไปมารอบๆ
ทำเอาร่างบางทรงตัวไม่ไหวต้องเอนตัวไปข้างหลัง แต่มือหนาก็ประคองเอวคอดไว้
ให้คนตัวเล็กใช้สองมือค่ำยันตัวเองไว้
แม้จะกำลังรู้สึกเสียวซ่านเกินรับมือไหว แต่เมื่อฮันคยองบอกให้ฮยอกแจดู ฮยอกแจก็จะดู
ดูการกระทำของคนตัวโตผ่านน้ำตาแห่งความใคร่ที่ไหลล้นดวงตานี่แหล่ะ
ความน่ารักของคนตัวเล็กที่คนตัวโตมองออก และต้องให้รางวัลหนักๆ
“พะ พี่ฮัน!! อื้ม”
คนสวยเบิกตาขึ้น ปากบางร้องเสียงหวิวลั่น
เมื่อเห็นฮันคยองใช้ปากครองครองแก่นกายจนสุด
ลิ้นหนาตวัดเลียรุนแรง ปากหยักก็ออกแรงดูดกินน้ำหวานอย่างโหยหิว
น้ำหวานจากฮยอกแจมันอร่อย ยิ่งกินก็ยิ่งต้องการ
“พี่ฮัน อืม
อ๊ะ พี่ฮัน มันแปลกๆ
เอาปากออกฮะ อ๊า !! ฮยอกแจจะฉี่ พี่ฮัน
อื้ม ออกไปฮะ”
คนตัวเล็กที่เข้าใจว่าความรู้สึกนี้คือตัวเองกำลงจะกลั้นฉี่ไม่ไหว
ก็ใช้มือสองข้างดันไหล่หนาออกห่างตัวเอง
เห็นแบบนั้นฮันคยองก็ยิ่งเร่งสัมผัสหนักขึ้นๆ ปากหยักทั้งดูดทั้งเลีย
“พะ พี่
ฮัน อ๊า!!!!!!”
คนตัวเล็กที่ไม่อาจจะบังคับร่างกายได้ปลดปล่อยน้ำรักออกมาหลายระรอก
สองมือกำไหล่หนาแน่น ใบหน้าสวยซบลงที่ไหล่กว้าง ร่างกายก็กระตุกแรงจนสั่น
“อื้อ”
ทั้งยังส่งเสียงครางหวิวออกมาอย่างไม่รู้ตัว
...............................ฮา เฮือก
ก่อนคนสวยจะค่อยๆเงยหน้าจากไหล่กว้าง
“ปล่อยมาเยอะเลยนะครับ ”
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นแล้วใช้ปลายลิ้นเลียมุมปาก การกระทำที่ทำให้ฮยอกแจมองอย่างประหลาดใจ
“ไม่ใช่ฉี่”
“ก็ไม่ใช่น่ะสิ
”
คำพูดกระเซ้าที่ทำให้ใบหน้าสวยแดงรื้น
ความรู้เรื่องวิชาเพศศึกษาสมัยมัธยมปลายแล่นเข้ามาในหัวให้รู้สึกเขินอาย
ฮยอกแจไม่เคยช่วยตัวเอง และไม่เคยมีใคร
เพราะฉะนั้นนี่เป็นครั้งแรกที่คนตัวเล็กได้เห็นน้ำกาม
“เด็กจริงๆเลยเมียพี่นี่”
คนตัวโตเอ่ยอีกรอบด้วยน้ำเสียงเดิม แล้วยืดตัวขึ้นมาจูบปากสีชมพูเบาๆ
ก่อนจะอุ้มร่างบางให้ขยับไปนอนอยู่กลางเตียง
“เมียพี่ปล่อยแล้ว ต่อไปตาพี่นะครับ”
เสียงทุ้มชิดริมฝีปากก่อนฮันคยองจะมอบจุมพิตหวานๆให้ฮยอกแจได้รับรู้รสน้ำกามเป็นครั้งแรก
“อื้อ”
เสียงจูบดังก้องไปทั่วห้องนอนกว้าง อารมณ์หวิวของร่างบางถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง
...............................
ขวับ
ก่อนฮันคยองจะค่อยๆ พลิกกายคนตัวเล็กให้นอนคว่ำ
นี่คือครั้งแรกของฮยอกแจ ฮันคยองต้องการจะทำให้ร่างบางเจ็บน้อยที่สุด
เค้าต้องการถนอมคนที่หัวใจมันรู้แล้วว่ารักอย่างดีที่สุด
..........................จุ๊บ จุ๊บ
ริมฝีปากหยักจูบตั้งแต่ต้นคอเรื่อยลงมาที่แผ่นหลัง และเพิ่มรอยสีกุหลาบอีกหลายแห่ง
จากนั้นคนตัวโตก็เคลื่อนลงมาด้านล่าง
มือหนาช้อนสะโพกสวยให้สูงขึ้น จนฮยอกแจอยู่ในท่าคลานเข่าในที่สุด
“อ๊ะ พี่ฮัน
ทำอะไร อื้อ”
ฮยอกแจร้องลั่นเมื่อแก้มก้นนิ่มๆของตัวเองถูกจับแยกออก
คนสวยจึงลุกนั่งแล้วหันหน้าไปหาฮันคยอง
“พี่รักฮยอกแจ
อยากสัมผัสฮยอกแจมากกว่านี้
ฮยอกให้พี่ได้มั้ยครับ”
คนตัวโตขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าสวยแล้วเอ่ยเสียงอ้อน
แววตาที่มองมาก็เว้าวอนจนฮยอกแจใจสั่น
..........................หงึก หงึก
ใบหน้าสวยจึงกดลง ให้ฮันคยองยกยิ้ม
แล้วจุมพิตที่หน้าผากสวยเบาๆ ก่อนจัดท่าให้ฮยอกแจอีกรอบ
“อื้อ”
มือหนาบีบเคล้นสะโพกกลมกลึง ดวงตาคมวาววับขึ้นเมื่อมองเห็นช่องทางสีสวย
จีบที่ปิดแน่นสนิท ที่ฮันคยองต้องเตือนตัวเองหลายๆรอบว่าให้อดทน
“!!! อื้ม”
ร่างบางสะดุ้งโหย่งก่อนจะสั่นหนัก ไม่ใช่อะไรหรอก
ตอนนี้ฮันคยองฝั่งหน้าลงไปที่ช่องทางรักของคนตัวเล็ก
ลิ้นหนาแลบออกมายาวๆแล้วปาดเลียอย่างไม่มีความรังเกียจ
ฮันคยองตวัดลิ้นไปมาอยู่ครู่ใหญ่จนทางรักของคนตัวเล็กเริ่มอ่อนนุ่ม
ลิ้นร้อนจึงถูกดุนดันเข้าไปด้านในช่องทางรักทีละนิดๆ
สร้างความกระสันเสียวเกินจะทนไหวให้ร่างบางที่ร่อนเอวไปมา
ท่าทางที่ฮยอกแจไม่มีทางรู้ว่ามันยั่วยวนแค่ไหน
แต่ฮันคยองรู้ดี
เพราะตอนนี้แก่นกายใหญ่ของเค้าที่มันตื่นตัวตั้งเค้าได้สัมผัสแก่นกายของคนรัก
มันเริ่มมีน้ำหวานไหลจนเปียกชุ่ม
“อื้อ พี่ฮันคยอง อ๊ะ
มันปวดอีกแล้ว อื้ม”
ฮยอกแจร้องบอกเสียงสั่น ความรู้สึกปวดฉี่ที่ฮยอกแจรู้แล้วว่ามันไม่ใช่ย้อนกลับมาอีกรอบ
และเค้าก็หวังอย่างลืมอายให้ฮันคยองช่วยทำให้มันสงบลงที
คำขอที่ฮันคยองไม่ได้รู้สึกว่าไม่ดี เพราะนี่แหล่ะคือสิ่งที่เค้าต้องการ
ฮันคยองอยากให้ฮยอกแจเรียกหาสัมผัสจากเค้า และต้องการเพียงแค่เค้า
ร่างสูงประคองร่างบางให้นอนลง ก่อนจะกระชากผ้าขนหนูออกจากเอวตัวเองแล้วนอนหงายลงข้างๆ
“มานี่สิมา”
จากนั้นก็รั้งฮยอกแจให้ขึ้นมานอนคร่อมอยู่บนร่างกายตัวเอง
จัดแจงให้แก่นกายของเค้าและอีกฝ่ายอยู่ตรงกัน
“พี่ฮันคยอง”
“เชื่อใจพี่นะคนเก่ง พี่จะทำให้ฮยอกแจมีความสุข”
“แล้วพี่ฮันจะมีความสุขด้วยมั้ยฮะ”
คำถามน่ารักจากคนที่อายจนไม่รู้จะอายอย่างไร แต่ก็ยังไม่ลืมจะห่วงความรู้สึกของอีกคน
“แน่นอนครับ”
ฮันคยองที่ใบหน้ามีรอยยิ้มอุ่นใจเอ่ยตอบ ก่อนจะเริ่มโยกตัวฮยอกแจขึ้นลงเบาๆ
“อื้อ” .................. “อืมม์
อุ่นจัง”
แรงเสียดสีของแก่นกายสองขนาดทำให้ทั้งคู่ส่งเสียงแห่งความสุขสมออกมา
ฮันคยองใช้สองมือลูบไล้ไปทั่วกายบาง ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ปากทางรัก
คนตัวโตขยับโยกคนตัวเล็กไปด้วย
พร้อมๆกับใช้นิ้วหนาเสียดสีกับช่องทางด้านหลังของฮยอกแจ
ทำให้ฮยอกแจได้รับรู้ถึงความกระสันที่มากกว่าเดิม
“พี่ฮัน อื้อ
อื๊อ”
“ดี ฮยอกแจ
อาร์”
.........................!!
“พี่ฮัน อื้อ”
ร่างบางร้องเสียงวิว เมื่อนิ้วหนาข้างหนึ่งชำแรกเข้ามาในร่างกาย
แต่ความเสียวที่กำลังได้รับก็ทำให้ความเจ็บมันเบาบางจนเกือบไม่รู้สึก
แต่ช่องทางที่รัดแน่นก็ทำให้ฮันคยองต้องขยับนิ้วเบาๆ ก่อนจะออกแรงชักเข้าชักออก
“อ๊ะ!! เจ็บ”
นิ้วที่ถูกเพิ่มเรื่อยๆ จนมาถึงนิ้วที่สาม ทำให้ฮยอกแจสะดุ้งกายแรงด้วยความเจ็บ
คนตัวโตจึงแช่นิ้วค้างไว้ครู่หนึ่ง มือข้างที่ว่างจับใบหน้าสวยให้เข้ามาจูบกับตัวเอง
จูบแลกลิ้นที่ร้อนแรงตามแรงอารมณ์ ทำให้ร่างกายฮยอกแจผ่อนคลายมากขึ้น
นิ้วหนาของฮันคยองจึงเริ่มขยับได้
ร่างกายของคนทั้งคู่จึงเริ่มเสียดสีกันอีกครั้ง และรุนแรงขึ้นเมื่อคนตัวเล็กครางดังขึ้น
“พะ พี่ฮัน
มัน อื้อ อีกแล้ว”
“โยกตัวคนเก่ง อย่างนั้น
อาร์ ดีครับ อื้ม”
จากเดิมที่ฮันคยองเป็นคนนำจังหวะ
ตอนนี้กลายเป็นร่างบางที่ขยับกายเสียดสีกับอีกคนเองอย่างไม่รู้ตัว
รู้เพียงแต่ว่าต้องการปลดปล่อยความอึดอัดนี้เสียที ฮยอกแจโยกตัวถูไถกับฮันคยองแรงขึ้น
ทั้งยังกดกายลงแนบแน่นกับอีกคนอย่างหนักหน่วง
ใบหน้าสวยแนบไปกับแผ่นอกแกร่ง
เสียงลมหายใจ
เสียงหัวใจ
ดังก้องจนแยกไม่ออกว่าเป็นของใครกันแน่
แรงขยับที่ส่งผลให้นิ้วหนายิ่งเร่งจังหวะเข้าออกช่องทางรักรวดเร็วขึ้น
“อ๊ะ !! พี่ ฮะ อ๊า!!!!”
อีกครั้งที่ร่างบางปลดปล่อยออกมา
ช่องทางรักตอดรัดนิ้วฮันคยองตุบๆจนคนตัวโตต้องกัดฟันแน่น
รอจนกระทั่งร่างบางหายกระตุกแล้วเค้าจึงถอนนิ้วออกจากช่องทางรัก
แล้วจับคนตัวเล็กให้นอนหงาย ดันเรียวขาให้แยกออกกว้างที่สุด
“พี่รักฮยอกแจนะครับ
”
ฮันคยองว่าเสียงอ่อนโยน ดวงตาคมจ้องมองดวงหน้าที่แดงรื้น
“รักเหรอฮะ พี่ฮันรักฮยอกแจเหรอฮะ”
...........................
จุ๊บ
“ครับ รักจนโงหัวไม่ขึ้นเลยหล่ะ”
.............................จุ๊บ
ฮันคยองจุมพิตที่ปากสวย แล้วเอ่ยย้ำคำรัก ก่อนจะจุมพิตลงไปอีกรอบแล้วผละออก
“ขอพี่นะฮยอกแจ”
คำขอที่ฮยอกแจกดหน้าลงแรงๆ
ไม่ว่าอะไรหากฮันคยองต้องการฮยอกแจก็ยอมทั้งนั้น
คนตัวโตจับแก่นกายของตัวเองถูไถที่ช่องทางสีสด
.......................!!!
“เจ็บ ฮยอกแจเจ็บ”
เพียงแค่ส่วนปลายถูกดันเข้าไปในช่องทางรัก ฮยอกแจก็ผวา
สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่น
ใบหน้าเชิดขึ้น น้ำตาไหลล้นดวงตา ปากก็ร้องบอกให้อีกคนรับรู้
“หายใจลึกๆ อื้ม หายใจลึกๆ”
ฮันคยองใช้มือข้างหนึ่งกดแก่นกายเข้าหาร่างบาง ส่วนอีกข้างก็ลูบคลำไปทั่วกายคนรัก
เค้ารู้ว่าฮยอกแจต้องเจ็บมากๆ แต่ก็ไม่อยากจะหยุดเพียงเท่านี้
เค้าอยากให้ฮยอกแจเป็นของเค้าจริงๆ อยากสร้างความมั่นใจให้กับร่างบาง
และสร้างความสัมพันธ์ที่แนบแน่นขึ้นเพื่อผูกมัดฮยอกแจไม่ให้จากเค้าไปไหนได้
“อ๊า!!!”
คนสวยที่พยายามหายใจเข้าออกลึกๆอย่างที่ฮันคยองว่า
ร้องดังลั่น
ร่างกายร้อนจัดเหมือนจับไข้สูง ช่วงล่างรู้สึกตึงและคับแน่น
ทั้งยังจุกและเจ็บอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
............ฟูวว์
ส่วนฮันคยองที่พอดันแก่นกายตัวเองเข้าไปจนสุดก็ขบกรามแน่น
ช่องทางรักของคนตัวเล็กกำลังขมิบรัดแก่นกายของเค้า
ทั้งความอุ่นร้อนที่ทำให้รู้สึกดีก็ยิ่งเร่งเร้าให้เค้าอยากจะปลดปล่อยออกมาเสียที
แต่กลัวฮยอกแจจะเจ็บมากกว่านี้
เพราะแค่นี้เค้าก็มองเห็นเลือดซึมออกมาแล้ว
“พะ พี่ฮัน
ฮยอกแจ อึดอัด
ช่วยด้วยฮะ”
ฮยอกแจที่ตอนนี้รู้สึกต้องการอะไรบางอย่างมาเติมเต็ม เอ่ยบอกอีกคนอย่างไร้เดียงสา
ให้คนฟัยกยิ้มเอ็นดู ก่อนฮันคยองจะโน้มตัวลงไปจูบที่หน้าผากสวยเบาๆ
แล้วเริ่มขยับกาย
“อืมม์ แน่นดีจังคนเก่ง อาร์”
“อื้อ พี่ฮัน
พี่ฮัน”
เสียงร้องครางที่ดังขึ้น พอๆกับเสียงขยับกายที่เริ่มจากแผ่วเบา เนิบนาบ
ไต่ระดับเป็นหนักหน่วง และ
รวดเร็วขึ้น
“อื้อ พี่ฮัน
ฮะ พี่ฮันคยอง อ๊ะ
อ๊า อื้อ”
“แน่นจังเลยฮยอกแจ อาร์ รู้สึกดีจังครับ อื้อ รัดพี่อีก ซีดด์
”
คนตัวโตดึงมือเรียวข้างหนึ่งมาจับไว้แน่น ก่อนกระแทกกายเข้าออกรุนแรงขึ้น
มืออีกข้างก็ชักรูดแก่นกายน้อยตามจังหวะการขับกายของตัวเอง
“พี่ฮัน อื้ม
อ๊า!!!”
ร่างบางปลดปล่อยมาอีกรอบ
“ฮยอกแจ อืมม์”
ส่วนฮันคยองก็ตามคนรักไปติดๆ
น้ำหวานจากร่างบางพุ่งออกมาเปรอะเต็มหน้าท้องสวย และผ้าปูที่นอน
ส่วนน้ำกามจากฮันคยองก็ฉีดอัดช่องทางรักของฮยอกแจระรอกใหญ่
และมีบางส่วนที่ล้นออกมาปะปนกับเลือดสีสดจากช่องทางของร่างบาง
กลับไปอ่านต่อนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น